Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου στοχαστή Ζήσιμου Λορεντζάτου, σταχυολόγηση από το βιβλίο «Collectanea», εκδ. Δόμος.
(Αναδημοσίευση από το Blog "Ιδιωτική οδός".)
542 Στη βραδινή προσευχή μου είδα χθες, ξαφνικά, τούτο που δεν είχα
ξαναδεί: «ποιητήν ουρανού και γης ορατών τε πάντων…». Ως εδώ –είδα–
μπορούν να ψάχνουν και να παλεύουν για την «αλήθεια» τους η φιλοσοφία ή η
επιστήμη, μέσα στον πολυθαύμαστο κόσμο «ουρανού και γης», «ορατών τε
πάντων». Aπό εκεί και πέρα, εκείνο που με συνέχει εμένα και με συντηρεί
είναι το παραμικρό συμπλήρωμα «και αοράτων». Στον ποιητή και των δυο (τε
άτονο) και όχι μοναχά του ενός, κατευθύνεται η προσευχή μου.
852 Tο πρώτο πράμα στη ζωή μου είναι η ζωή. Έπειτα έρχονται τα άλλα όλα,
η σκέψη, η δουλειά, τα ενδιαφέροντα, η απασχόληση με διάφορα προβλήματα
ή ζητήματα, η διανόηση κοντολογίς ή τα γράμματα και οι τέχνες. Δεν
μπορώ, δηλαδή, κάθε μέρα να βάζω, πρώτα από τη ζωή μου, την απασχόλησή
μου με όσα διαβάζω σε βιβλία, με όσα γράφω ή αναπτύσσω ή διαλογίζομαι ή
απασχολούμαι, επειδή τάχα κατέχω μιαν ιδιότητα άλλη από τη ζωή –και για
μερικούς σπουδαιότερη– εκείνη του σκεφτόμενου ή του φιλόσοφου ή του
κριτικού ή του ερευνητή ή του περιφερόμενου ομιλητή σε συναπαντήματα και
συνέδρια. Δεν κάνω όπως άλλοι. Όμως στη ζωή μου μέσα υπάρχουν η θρησκεία και η αγάπη, οι μόνες δυνάμεις που αναταράζουν τα βάθη μας, καταπώς
ωραία το σημείωνε από νωρίς στη ζωή τη δικιά του ο W. B. Yeats. Tα
υπόλοιπα όλα ταράζουν λίγο την επιφάνεια και αυτό είναι όλο. («The only
two powers that trouble the deeps are religion and love, the others make
a little trouble upon the surface» – γύρω στο 1898, θαρρώ).
1171 Zωή και θάνατος είναι τίποτα – μπροστά στην Aνάσταση.
Εν αρχή ην ο Λόγος
εμείς στη μέση.
Αλφαβητάρι, Ν. 1969. 23.
Μαθαίνω κάτι μοναχά σα θα το ιδώ χεροπιαστό μπροστά μου
Μα το θεό δε μας τον έμαθε κανείς [...]
Το θεό μπορείς να τον ξεμάθεις μόνο.
[«Έμαθα τον Όμηρο στην Αλβανία»], 17-18, 30. Μικρά Σύρτις, 1955. 34-35.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου