Κήρυγμα του π. Χριστοδούλου Μπίθα
την Κυριακή της Ορθοδοξίας
Την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής
η Εκκλησία μας πανηγυρίζει το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, της ορθής
πίστεως. Οι αιρέσεις παρουσιάστηκαν από την αρχή σχεδόν του χριστιανισμού.
Οι Απόστολοι προειδοποιούσαν τους συγχρόνους τους, και μαζί τους και
εμάς, για τον κίνδυνο από τους ψευδοδιδασκάλους.
Ο Απόστολος
Πέτρος στη Β' Καθολική επιστολή γράφει: «Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήτες μεταξύ του λαού,
όπως και μεταξύ σας θα υπάρχουν ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισαγάγουν
κρυφά αιρέσεις απώλειας και θα αρνιούνται και τον Δεσπότη που τους ελευθέρωσε
από την αμαρτία, επιφέροντας στους εαυτούς τους γρήγορα την καταστροφή. Και
πολλοί θα τους ακολουθήσουν στις ασέλγειές τους, εξαιτίας των οποίων
η οδός της αλήθειας θα δυσφημιστεί. Και με πλεονεξία θα
σας εκμεταλευτούν με πλαστά λόγια.
Ο Μέγας απόστολος Παύλος, όπως
διαβάζουμε στις Πράξεις έλεγε: Εγώ
ξέρω ότι θα εισέλθουν σ’ εσάς μετά την αναχώρησή μου λύκοι άγριοι,
που δε θα λυπούνται το ποίμνιο, και από εσάς τους ίδιους θα βγούν πρόσωπα
που θα διδάσκουν πλάνες, για να παρασύρουν πιστούς με το μέρος τους. Γι’
αυτό αγρυπνείτε και να θυμάστε ότι για τρία έτη νύχτα και ημέρα δεν
έπαψα με δάκρυα να νουθετώ τον καθέναν σας ξεχωριστά.
Πολλοί τέτοιοι ψευδοδιδάσκαλοι και σχισματικοί
παρουσιάστηκαν στους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού. Αιρέσεις τάραζαν
την Εκκλησία ολόκληρους αιώνες, όπως οι αιρέσεις του Αρείου, του Μακεδονίου,
του Ευτηχούς, του Διοσκόρου, του Νεστορίου καθώς και η αίρεση της εικονομαχίας
που στάθηκε αφορμή να θεσπιστεί και η σημερινή γιορτή κατά την σύνοδο
του 843.
Η αίρεση της εικονομαχίας, επέφερε ταλαιπώρησε
την Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και την Εκκλησία. Εμφανίστηκε στα χρόνια
του Λέοντος Ισαύρου, που έγινε
αυτοκράτορας το 717. Παρά τις καλές προθέσεις του και την προσπάθειά του
να ελέγξει την αυθαιρεσία παντοδύναμων μοναστηριών με κοσμικό
φρόνημα που είχαν ιδρυθεί γύρω από την Κωνσταντινούπολη και την σχεδόν ειδωλολατρική
προσέγγιση στις εικόνες από αμαθείς πιστούς, ο κατά τα άλλα καλός (στην
διοίκηση) αυτοκράτορας παρασύρθηκε σε βίαια στάση κι έγινε αίτιος να
αρχίσει ανελέητος διωγμός. Ο διωγμός συνεχίστηκε και από τους επόμενους
αυτοράτορες για πολλά χρόνια.
Όταν έγινε αυτοκράτειρα η Ειρήνη η Αθηναία,
σταμάτησε προσωρινά ο διωγμός. Το 787 συγκάλεσε την Ζ' Οικουμενική
Σύνοδο, η οποία διατύπωσε την ορθόδοξη διδασκαλία περί της τιμητικής
προσκύνησης των ιερών εικόνων. Αλλά και μετά την σύνοδο υπήρξαν αυτοκράτορες
εικονομάχοι. Η φοβερή αυτή έρις τελείωσε οριστικά επί της Αυγούστας
Θεοδώρας, όταν το 842 συγκλήθηκε η τοπική σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη
η οποία επικύρωσε την ορθόδοξη διδασκαλία. Η σύνοδος αυτή αναθεμάτισε
όλους αυτούς που τολμούν να λένε ότι η προσκύνηση των ιερών εικόνων
είναι ειδωλολατρία και οι ορθόδοξοι χριστιανοί είναι ειδωλολάτρες.
Υπάρχουν σήμερα αιρετικοί Χριστιανοί που λένε
τα ίδια. Αποκαλούν τις εικόνες μας είδωλα και εμάς ειδωλολάτρες. Αγνοώντας
την ιστορία και την ορθή άποψη που διατυπώθηκε από τον Άγιο Ιωάννη
τον Δαμασκηνό και επικυρώθηκε από την Σύνοδο, ότι ἡ
τῆς εἰκόνος τιμὴ ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει,
έχουν την εντύπωση οι καημένοι ότι προσκυνάμε τα ξύλα.
Σήμερα έχουμε πολλές καινούριες αιρέσεις και
σχίσματα που επαναλαμβάνουν αυτά που ήδη έχουν πει οι παλαιοί αιρετικοί.
Αυτά που λένε οι Ρωμαιοκαθολικοί, οι κάθε λογής Ευαγγελικοί, οι Πεντηκοστιανοί,
κι ένα σωρό άλλες Αμερικανικής προέλευσης αιρέσεις καθώς και οι Ιεχωβάδες.
Αυτά που λένε οι φανατικοί Παλαιοημερολογίτες και τόσοι άλλοι.
Τι θα πει αιρετικός; Η λέξη προέρχεται από το
αρχαίο ρήμα αιρούμαι, που σημαίνει προτιμώ, επιλέγω, εκλέγω. Αιρετικός
είναι αυτός που επιλέγει απόψεις που παρεκκλίνουν από την αλήθεια.
Και η μόνη αλήθεια για τους Ορθοδόξους είναι πως
ο σταυρωμένος κι αναστημένος Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και
πως πιστεύουμε στον Τριαδικό Θεό της Αγάπης έτσι όπως αναγράφεται
στο Ευαγγελιο κι όπως κηρύχτηκε από τους Αποστόλους, τους μάρτυρες,
τους νεομάρτυρες, τους οσίους, τους δικαίους και τους αγίους της διπλανής
πόρτας.
Συνεπώς δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος:
Όποιος δεν δέχεται το Ευαγγέλιο και την Παλαιά
Διαθήκη έτσι όπως ερμηνεύεται από την Καινή διαθήκη.
Όποιος αρνείται την παράδοση αυτή των Αποστόλων,
των Πατέρων και των Αγίων που μαρτύρησαν με την ζωή της και πέθαναν από
αγάπη στον πλησίον και τον θεό.
Δεν
είναι Ορθόδοξος όποιος αδιαφορεί για την διδασκαλία του
Κυρίου και των αποστόλων, δεν δέχεται την Εκκλησία ως κιβωτό της αλήθειας,
μιλάει για μια ανώτερη δύναμη και δεν πιστεύει στην Ανάσταση. Είναι
σαν να ακυρώνει την ενσάρκωση του Κυρίου και την διδασκαλία του.
Πως μπορείς να πιστεύεις σε ένα Θεό που δεν ξέρεις τι δίδαξε; Πως μπορείς
να προσκυνάς Αγίους αν δεν ξέρεις τι δίδαξαν και γιατί μαρτύρησαν;
Αν δεν καταλαβαίνεις ότι η μοναδική τιμή στον άγιο είναι η μίμησή του.
Όποιος δεν πιστεύει ότι ο Θεός «αγάπη εστί»,
όπως αναγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Άρα όποιος πιστεύει στην
βία, στην αδικία, το μίσος, τον διχασμό, στην βαναυσότητα, στον ρατσισμό,
στην περιφρόνηση του διπλανού.
Ο Θεός της αγάπης ζήτησε: ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ τον πλησίον,
να αγαπάτε τους εχθρούς σας, κάνετε
καλό σ’ αυτούς που σας μισούν, ευλογείτε αυτούς που σας καταριούνται,
προσεύχεστε γι’ αυτούς που σας βλάπτουν. Σ’ όποιον σε χτυπά στη
μια πλευρά του σαγονιού σου πάρεχε και την άλλη, και από αυτόν που σου παίρνει
το πανωφόρι μην τον εμποδίσεις να πάρει και το πουκάμισο. (Λουκ. 6,28)
Άρα
δεν είναι Ορθόδοξος Χριστιανός όποιος θεωρεί ότι «ο σκοπός αγιάζει
τα μέσα», για λόγους οικονομικούς, για λόγους φυλετικούς, για λόγους
πολιτικούς και θέλει να εξολοθρεύσει τους άλλους. Κανένα κόμμα δεν έχει
δικαίωμα να μιλάει για Χριστιανισμό αν πιστεύει στην βία και στο μίσος,
αν δεν δέχεται τον Αναστημένο Χριστό.
Δεν
είναι Ορθόδοξος όποιος στο όνομα οποιασδήποτε κοινωνικής δικαιοσύνης
θέλει να ξεπαστρέψει τους αντίπαλους του για να φέρει τον δικό του ψευτοπαράδεισο.
Ο εικοστός αιώνας φέρει το φρικτό στίγμα των εκατοντάδων εκατομμυρίων
νεκρών, επειδή οι μάζες σαγηνεύτηκαν από διαφόρων λογιών παραδείσους
που έταζαν ψωμί και εξουσία.
Δεν είναι ορθόδοξος, δεν έχει ορθή
πίστη, όποιος στο όνομα του Χριστού, βρίζει όλους τους παραπάνω,
τους μισεί και θέλει να τους εξολοθρεύσει. Δεν έχει ορθή πιστη όποιος
χρησιμοποιεί την Ορθοδοξία ως ιδεολογία για να κηρύττει θρησκευτικό
φανατισμό, να αυτοδικαιώνεται Φαρισαϊκά απέναντι στον αμαρτωλό,
όποιος αντί να βλέπει τους άλλους ως εικόνες Χριστού τους βλέπει σαν εχθρούς.
Δεν είμαι Ορθόδοξος, ακόμα κι αν είμαι κληρικός
ή ασκητής, ακόμα κι αν ξέρω να μιλώ
όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε
είμαι ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή κύμβαλο που ξεκουφαίνει με
τους κρότους του. Ακόμα κι αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και να γνωρίζω
όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ
με τη δύναμη της ακόμη και βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι
τίποτε απολύτως, όπως λέει ο Μέγας Παύλος.
Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω
με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά
αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.
Βεβαίως, επειδή είμαστε αδύναμοι, μπορεί να
μην έχουμε παρά λίγα απ’όλα αυτά που χαρακτηρίζουν την ορθή πίστη.
Αν όμως αναγνωρίζουμε την αδυναμία μας, καταλαβαίνουμε τα λάθη
μας, κλαίμε για τις αμαρτίες μας, προσπαθούμε να σταματάμε το μίσος και
την κατάκριση, αν δηλαδή παρά την ασθενειά μας, μετανοούμε και αγαπάμε
και ευχαριστούμε, χαιρόμαστε και ευχόμαστε, τότε τα αδύνατα στους
ανθρώπους γίνονται δυνατά με την χάρη του Θεού.
Αυτό είναι η Ορθοδοξία αδελφοί μου, όχι μια
ακόμα θρησκεία, αλλά η πίστη στον Σταυρωμένο κι αναστημένο Χριστό της
Αγάπης.
Ακριβώς γι' αυτό το λόγο ορίστηκε αυτή την ημέρα
να ψάλλεται δοξολογία ως ευχαριστία στο Θεό για την στερέωση της Ορθοδοξίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου