«Την Ελλάδα που Τον ακολουθεί, οραματίζομαι»

Το Σάββατο 1η Οκτωβρίου 2016 ο μουσικοσυνθέτης θα βρεθεί κάτω από την Ακρόπολη για μια συναυλία-κάλεσμα, για Μια προσευχή για την Ελλάδα, όπως είναι ο τίτλος της μουσικής του παράστασης.

Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Ηρωδείου, ο Σταμάτης Σπανουδάκης μιλά στο in.gr για το περιεχόμενο και το νόημα της παράστασης αυτής, μιας συναυλίας που ήθελε να κάνει από καιρό, όπως ο ίδιος σημειώνει.

«Αυτή θα ‘ναι μία συναυλία, που από καιρό ήθελα να κάνω. Υπάρχουν κομμάτια μου που αγαπώ, αλλά ποτέ δεν έπαιξα ζωντανά. Θα ακουστούν με τον καλύτερο τρόπο και στον καλύτερο τόπο. Ο τίτλος «Μια προσευχή για την Ελλάδα», αλλά και η διάθεσή μου να είναι η μέρα αυτή ένα κάλεσμα ή μια επίκληση σ' Αυτόν πού όλα τα ελέγχει, με πάει μουσικά αλλού. Πιο μυστικά, πιο «Βυζαντινά», πιο τρυφερά και με πυξίδα που δείχνει στη γλυκιά προσευχή όλων μας. Ο Θεός δεν κοιτάζει τίποτα άλλο παρά μονάχα τις καρδιές μας. Ας είναι, λοιπόν, η δική μου και η δική σας κοντά Του εκείνη τη μέρα, με τη βοήθεια της μουσικής και των αγγέλων».

Την 1η Οκτωβρίου επιστρέφετε στη σκηνή του Ηρωδείου, προσκαλώντας το κοινό σε Μια προσευχή για την Ελλάδα, όπως είναι ο τίτλος της συναυλίας. Ποιο είναι το νόημα που κρύβεται πίσω από αυτόν, είναι μια επίκληση, μια προσευχή για την... «ηλιοποτισμένη» χώρα μας;

«Είχα πει: "σήμερα, ή παίρνεις τα όπλα, ή γονατίζεις και προσεύχεσαι". Είδαμε αυτά τα χρόνια ότι ο "εχθρός" αλλάζει συνέχεια πρόσωπα και ιδεολογίες. Εναντίον ποιου να πολεμήσεις; Σε ποιόν πολιτικό ή κόμμα να πιστέψεις; Σε ποιόν "φίλο" να βασιστείς; Ματαιότης, ματαιοτήτων. Παντού λόγια και ιδέες (ιδεολογίες δηλαδή) και μηδέν εις το ουσιαστικόν και εθνικόν πηλίκον.

»Για μένα, λοιπόν, και με τη λογική αλλά και με την πίστη μου, κυρίως η προσευχή, η επαφή με τον Χριστό και ο εσωτερικός αγώνας, πια, είναι η μόνη λύση. Το "νόημα", λοιπόν, της συναυλίας, είναι ακριβώς αυτό: «Μια προσευχή για την Ελλάδα». Για μένα και για όποιον θέλει και συμφωνεί. Όπως η πίστη δεν επιβάλλεται, έτσι, βεβαίως, ούτε οι τίτλοι συναυλιών και οι γνώμες των καλλιτεχνών. Όποιος θέλει, συμμετέχει, συμφωνεί και επαυξάνει».

Αναλογιζόμενοι τη συμβολική έννοια του τίτλου της συναυλίας σε συνάρτηση με την κατάσταση της πατρίδας μας και του λαού της, θα φτάναμε στο συμπέρασμα ότι προσευχόμαστε για ένα θαύμα πλέον που θα φέρει τη σωτηρία της «ασθενούς» Ελλάδας;

«Εμένα ρωτάτε και εγώ απαντώ. Ναι Αμήν και Ναι. Η Ελλάδα «ασθενεί» κυρίως στο πνεύμα της. Δευτερευόντως, στο σώμα της. Πνευματικός, λοιπόν, πρέπει να είναι και ο αγώνας και το γιατρικό. Χάσαμε την πίστη στον Χριστό, στην αδιάλειπτη συνέχεια και συνέπεια της ιστορίας μας και σε όσα μάς ένωναν. Γίναμε κακώς εννοούμενοι «προοδευτικοί», «Ευρωπαίοι», άνθρωποι της λογικής και όχι της ιερής τρέλας, της υπέρλογης πίστης και της άνευ όρων παλικαριάς. Και σαν τέτοιοι πληρώνουμε το οικονομικό τίμημα. Το πνευματικό τίμημα, που είναι και κατά τι ακριβότερο, αρνούμεθα να το δεχτούμε, πόσο μάλλον να το πληρώσουμε. Κρίμα, γιατί είναι το μόνο που έχει πραγματικό αποτέλεσμα».

Αντιλαμβανόμαστε ότι θα είναι μια ιδιαίτερη και τρυφερή βραδιά αυτή της 1ης Οκτωβρίου κάτω από τον Ακρόπολη, σε ένα χώρο μαγικό. Τι θα περιλαμβάνει αυτή η «Προσευχή» που θα λάβει χώρα στο Ηρώδειο;

«Μουσικές και στίχους που έχω κατά καιρούς γράψει για τον Χριστό, την Ελλάδα, τους αγαπημένους μου ήρωες. Βοηθούμενος από το κλαρίνο του Θανάση Βασιλόπουλου, το βιολί του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, την ορχήστρα εγχόρδων «Τάμαλο», την ροκ μπάντα μου, τις φωνές των πρωτοψαλτών Κώστα και Γιώργου Μπιλάλη, των «Άνεμος», την τετράφωνη χορωδία «Μελωδοι», αλλά και την παιδική του Σπύρου Λάμπρου».

Ως άνθρωπος έχετε μια ιδιαίτερη σχέση με τη χριστιανική θρησκεία και επικαλείστε σχεδόν σε κάθε κουβέντα και έργο σας το Θεό...

«Τον Χριστό πάντα επικαλούμαι, γιατί αυτός είναι το σημείον το αμφιλεγόμενον, αλλά και ο αληθινός Θεός. Η «θρησκεία» έπεται και υπάρχει μόνον αν ο Χριστός είναι αυτός που είπε, πράγμα για το οποίο και εσταυρώθη. Αλλά και ανεστήθη. Η σχέση μου είναι σχέση μικρού παιδιού, που, με αδέξια μπουσουλίσματα και βηματάκια, απλώνει τα χέρια του να αγγίξει το όνειρο, τον πατέρα, την αγάπη, την αληθινή ζωή. Καμιά φορά τα καταφέρνει για λίγο, μόνο λίγο. Στα πνευματικά θέματα όμως "είναι πολύ το λίγο"».

Οι κρίσιμες στιγμές που ζούμε δεν είναι μόνο φαινόμενο ελληνικό, αρκεί μια ματιά στα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Πώς θα χαρακτηρίζατε τις εποχές που ζούμε και τις μέρες που έρχονται;

«Αποκαλυπτικές. Δεν θα σας μιλήσω για προφητείες γερόντων (αλήθεια, όμως, σκεφτείτε πόσους Αγίους γέννησε η χώρα μας αυτόν τον αιώνα), αλλά για προφητείες που υπάρχουν για τους "τελευταίους καιρούς" στην ίδια την Βίβλο. Ένα ανοιχτό μυαλό, που πραγματικά ψάχνει, θα βρει όλα όσα συμβαίνουν, εκεί. Το "ευχάριστο" είναι ότι όλα αυτά γίνονται με έναν τελικό σκοπό, ετοιμασμένο από κάποιον που μας αγαπάει. Πάλι όμως προσκρούουμε στην πίστη, στο θαύμα».

Επιστρέφοντας στην «Ηλιοποτισμένη», το πρόσφατο δισκογραφικό έργο σας, το ερώτημά μου είναι τι είναι για εσάς η Ελλάδα;

«Ελλάδα είναι η μητέρα μου. Πατρίδα είναι ο πατέρας μου και Χριστός είναι ο φίλος κι αδελφός μου».

Υπάρχει συλλογικός στόχος πιστεύετε; Και επίσης, εσείς ποια Ελλάδα οραματίζεστε;

«Δεν υπάρχει. Και δεν θα υπάρξει ποτέ, Αυτό μας δείχνει και η ιστορία μας και η πίστη μας. Πάντα ο Ένας οδηγούσε και οι πολλοί ακολουθούσαν. Σήμερα ανθρωπίνως αυτός ο ένας είναι απών. Ο όντως Ένας, όμως, είναι αιώνια παρών και περιμένει με ανοιχτά χέρια. Την Ελλάδα που Τον ακολουθεί, οραματίζομαι».

Πηγή: in.gr